وقتی بر اساس آیات و وروایات ودلائل متقن عقلی ونقلی ضرورت وجود امام وحجت الهی درهمه ازمنه واعصار روشن وثابت گشت نقش وفواید امامان معصوم علیهم السلام مطرح می شود، در این میانه تفاوتی نمی کند امام وحجت الهی ظاهر وآشکار باشد یا غائب ونهان، نقش آفرینی وتأثیر آن باذن الهی در راستای اهداف وبرنامه های رسالت امامت بدون کم و کاست محقق می شود. در عصر ظهور، امامان همچون چراغهای هدایت ونشانه های فلاح ورستگاری فرد و جامعه را به مسیر صراط
مستقیم رهنمون شده ودین وجامعه را از کژی وناراستی وضلالت وگمراهی رهایی می بخشند. در عصر غیبت نیز امام غائب، به وظایفی که خدای متعال، همچون دیگر امامان معصوم بر دوش وی نهاده اهتمام دارد، که این امر اشاره به فواید عام امامت دارد. در این میان تنها تفاوت دو امر است.
1- اسلوب وروش پیاده کردن اهداف امامت «رهبری غیابانه » 2- دارا بودن نقش و فواید خاص امام غائب
