سجاد عمرانی_بارها در منابر شنیده‌ایم که به ما گفته‌اند (حب علی حسنة لایضر معها سیئة) دوستی علی حسنه‌ای است که هیچ گناهی به او ضرر نمی‌رساند و همچنین فرموده‌اند که(من بکی علی الحسین علیه السلام وجبت له الجنه) کسی که گریه کند بر حسین بهشت بر او واجب می‌شود یا گفته‌اند اشک بر حسین علیه السلام گناهان را پاک می‌کند و همین سخنان باعث شده است که عده‌ای فکر کنند که اگر هر کاری کردند و تمام سال غرق در معاصی بودند و ده روزی بر اباعبدالله گریه کردند و بر سر و سینه زدند و عزاداری کردند تمام گناهانشان بخشیده می‌شود در حالی که این خیالی بیش نیست. و اگر اینطور نباشد پس معنای این روایات که فریقین بر آن اتفاق نظر دارند چیست؟انسان وقتی مراجعه می‌کند به قرآن کریم می‌بیند گناهان بر دو قسم اند: کبیره و صغیره و از صغیره در مقابل کبیره در بعضی آیات تعبیر به سیئه مینمایند.مثل: (ان تجتنبوا کبائرما تنهون عنه نکفر عنکم سیاتکم وندخلکم مدخلا کریما) اگر شما دوری کنید از گناهان بزرگی که نهی شده ایدما از گناهان دیگر شما (که کوچک است) درگذریم و شما را به مقامی نیکو و بلند برسانیم. پس به حکم همین آیه اگر بنده از کبائر گناهان دوری نماید و مرتکب آنها نشود از سیئات و گناهان کوچکش غمض عین و چشم پوشی میشود و او را می‌آمرزند.  در این حدیث هم می‌فرماید دوستی علی( علیه السلام )یک حسنه و ثوابی است که هیچ سیئه و گناه کوچکی به آن ضرر نمی‌رساند. در نتیجه: هر بنده مومن گناهکاری که معتقد به غفاریت حق باشد هرگاه نادم شد و توجه به حق نمود خداوند غفار او را می‌آمرزد،ولی اگر بدون توبه از دنیا برود بعد از مرگ پیوسته او را عذاب می‌کنند.و اگر عملش زیاد بزرگ نبوده به مجازات خود رسیده و در موقع حساب بخشیده می‌شود و اگر عملش بسیار و گناهان کبیره زیاد نموده او را به جهنم می‌برند و به قدری که نافرمانی نموده عذابش می‌نمایند آنگاه نجاتش می‌دهند. ولی در سیئات و صغائر اعمال اگر بی توبه از دنیا برود و محب علی باشد خداوند او را عفو نموده به مجازات بعد از مرگ نمی‌رسد و جهنم نمی‌بیند او را داخل بهشت میکند چنانکه  فرمود:(وندخلکم مدخلا کریما).

  و اما معنای حدیث (من بکی علی الحسین علیه السلام وجبت له الجنه) هر کس گریه کند بر امام حسین بهشت بر او واجب می‌شود.

 مفهوم مخالف این جمله این است که اگر ناکس بر حسین علیه السلام گریه کند بهشت بر او واجب نمی‌شود بلکه هیچ نتیجه‌ای هم از گریه خود نمی‌گیرد.

  ناکس به مسلمانی می‌گویند که در ظاهر و اسم مسلمان و به تمام دستورات قائل،ولی در مقام عمل صالح نباشد یا تارک محض باشد یا به بعضی از آنها عمل و از بعضی دیگر روی گردان باشد یا مرتکب بعضی کبائر از قبیل قتل نفس یا شراب خواری و یا زنا یا رباخواری و کم فروشی امثال این‌ها گردد

  چنین آدمی هر قدر هم گریه کند برای او نتیجه‌ای ندارد و جبران ترک واجبات از قبیل نماز و روزه و خمس و زکات و غیره را نمی‌نماید. مگر آنکه توبه کند از اعمال زشت و مصمم گردد به جبران مافات و الا اگر این عقیده غلط،صحیح باشد که آدمی هر عمل زشتی بنماید و گناهان کبیره از او صادر شود و یا ترک واجبات بنماید خیال کند گریه و یا زیارت ( آل محمد سلام الله علیهم اجمعین) جبران مافات می‌کند او را نجات می‌دهد باید دشمنان ( آل محمد) همگی بهشتی باشند چون غالباً بر مظلومیت ( آل محمد) گریه کردند. چنانکه مقاتل در واقعه کربلا نوشته اند:(والله بکت وابکت کل عدو وصدیق) دوست و دشمن بر آن مصیبت عظمی گریستند.

  حال در اینجا سوالی به وجود می‌آید و آن این است که اگر فرد مسلمانی معتقد به اصول عقاید و عامل به دستورات شرعیه باشد خود به خود اهل نجات است پس گریه برای او چه اثری دارد و تشکیل مجالس گریه برای چیست؟و چه نتیجه‌ای دارد؟

  در جواب باید گفت که فرد مسلمان هر چند هم که عامل کامل به دستورات باشد ولی معصوم نخواهد بود و بالاخره بشر است و ممکن الخطا اگر لغزش و خطاهایی از او سر زده و غافل بوده خداوند با مهربانی و لطفی که نسبت به بندگان دارد از روی فضل و کرم به وسیله وسائل و اسبابی انها را عفو می‌کند. گاهی حب علی بن ابیطالب را وسیله قرار می‌دهد گاهی گریه بر مظلومیت حضرت سیدالشهدا و زیارت آن حضرت و اشک چشم آنها را به منزله توبه قرار می‌دهد. و از گناهان آنها می‌گذرد. و نکته‌ای که در مورد این مجالس باید گفته شود این است که سالی نیست که به وسیله همین مجالس و تبلیغات دینی افرادی از بیگانگان اسلام قبول ننمایند. چه بسا از منحرفین که تحت تاثیر تبلیغات دینی قرار گرفته و از اعمال گذشته خود توبه نموده و به راه راست برمی‌گردند.

  پس اینطور نیست که صرف گریه بر اباعبدالله انسان‌ها به بهشت بروند ولی متاسفانه عده‌ای از روی نادانی و یا عمداً دارند این سخنان را به خورد جوانان ما می‌دهند،سخنانی که حتی با سنت الهی هم مخالف است.

  خداوند درقرآن کریم می‌فرماید:(یاایها الذین آمنو ارکعواواسجدواعبدوا ربکم وافعلوالخیر لعلکم تفلحون )ویامیفرماید:(یا ایها الذین آمنوا اصبروا وصابروا ورابطوا واتقوا الله لعلکم تفلحون) خداوند می‌فرماید تمام این کارها را انجام دهید شاید رستگار شوید اما برخی می‌گویند شما فقط گریه کنید رستگارید!!! اما این مطلب خلاف سنت الهی است.چرا؟چون خداوند می‌فرمایند باید به شریعت عمل کنی ،باید کار خیر انجام دهی، باید تقوا را رعایت کنی آن وقت شاید رستگار شوید. نه اینکه تو فقط برو گریه کن گناهانت پاک می‌شوند و مسئله حل است،و فردای قیامت به بهشت خواهی رفت.   این سخنان خلاف سنت الهی و گفتار و رفتار معصومین است.والسلام

  منابع

   ۱_نفس المهموم (شیخ عباس قمی)

    2_لهوف (سیدبن طاووس)

   ۳_بحارالانوار(علامه مجلسی)

   ۴_طرح کلی اندیشه اسلامی (آیت الله العظمی خامنه ای)

   ۵_شب های پیشاور(سلطان الواعضین شیرازی)

   ۶_قران کریم