وجود خداوند برای انسان امری فطری است و خداوند در قلب هر انسانی احساس می شود اما ارتباط انسان با خداوند گاهی سخت می شود و یا اینکه میخواهد با خدای خود صحبت بگوید اما راهش ، زبانش و یا لحنش را نمیداند

به همین مناسبت با حجت الاسلام و معصومی از اساتید مدرسه امام محمد باقر (ع) مصاحبه ای را برگزار کردیم.

بحث رو با این سوال شروع میکنیم که آیا درخواست از خداوند محدودیتی دارد؟

هر انسان با ظرفیت یا درجه وجودی که دارد، خلوت و انسی با خدا دارد در روایت آمده که حتی کوچکترین چیزها و یا حتی دست یافتنی ترین چیز ها را هم از خدا بخواهید چه برسد به در خواست برای اموری سخت تر و مشکل تر پس درخواست از خدا محدودیت ندارد اما باید توجه داشت درخواست به محالات، قابلیت استجابت ندارد همانطور که قدرت به محالات صورت نمیگیرد اما درخواست و حاجتی که که عقلا قابلیت استجابت دارد ممکن است مستجاب نشود و دلایلی دارد از جمله آن که رحیم بودن خداوند اقتضا میکند دعایی که به صلاح بنده نیست مستجاب نکند یا بعد از گذشت مدت زمانی که به صلاحش بود دعا را مستجاب کند .

پس درخواست از خداوند محدودیتی ندارد و هرچه ارتباط با خدا بیشتر باشد بندگی فرد معنای بیشتری پیدا میکند.

برای درخواست حاجاتمان از خداوند آیا دعاهایی که در کتب ادعیه مطرح شده را بهتر میدانید یا دعایی که با زبان شخصی فرد باشد؟

اگر کسی ارتباط صمیمی با خداوند پیدا کرد که بسیار خوب است اما اگر میخواهد کیفیت دعا را بالاتر ببرد بهتر است از دعاهای ماثور استفاده کند یعنی دعاهایی که از طریق روایات به دست ما رسیده است و یک بیت شعری در این زمینه است که میفرماید :

ما بی سلیقه ایم تو حاجات ما بخواه      ورنه گدا مطالبه ی آب و نان کند

منظور این است که دربحث دعا کردن ، دعاهای ماثوری که از معصومین رسیده است با توجه به درکی و ظرفیت وجودی که دارند خواسته هایشان کیفیت بالایی دارد یعنی در دعا توجه شده به مسائلی که برای انسان بسیار مفید است ولی انسان عادی این مسائل را درک نکند ویا در اولیت قرار ندهد و فقط امور دم دست را از خدا بخواهد البته فواید دیگری هم دارد که اشاره خواهد شد.

دعای صمیمی و خودمانی یک خاصیت هایی دارد و دعاهایی با مضامین عالی فواید دیگری دارد.

فایده دیگر دعاهای ماثور این است که این دعاها مانند درس نامه عقاید است و معارفی بالایی دارد و اگر فرد صرفا به دعاهایی با زبان خود بسنده کند از این معارف بی بهره خواهد بود.

این که میگویند شخص درخواست کننده از خدا در هیچ حالتی متضرر نمیشود مقصود چیست؟

در روایت آمده است که حاجتی که فرد از خداوند درخواست میکند یا مستجاب میشود یا با تاخیر مستجاب میشود یا در دنیا مستجاب نمیشود اما در آخرت ثواب به آن فرد داده می شود پس در هر حال بنده از هیچ لحاظی دچار ضرر نمیشود و دعایش به هر مسیری ختم بشود او سود خواهد کرد.

در روایتی دیگر آمده است که مومنین پس از مشاهده ثواب آن دعاهای اجابت نشده در دنیا با خود میگویند کاش دعاهای دیگرمان هم مستجاب نمی شد تا از ثوابش در این عالم بهره مند میشدیم.

پس دعا کردن در حالتی به سودمان است.

چه کنیم که دعایمان مستجاب شود یا احتمال استجابت بیشتر شود؟

در دعا کردن در بعضی از اوقات واسطه و شفیعی بین خود و خداوند قرار میدهیم و به افرادی که نزد خداوند ابرومند هستند قسم میدهیم و یاری میطلبیم با توجه به فرموده خداوند در قرآن که فرمود ((وابتغوا الیه الوسیله )) برداشت میکنیم که این وساطت در استجابت دعا تاثیر بسزایی خواهد داشت .
نکته دیگر این است که دعا کردن باید به نحوی امیدوارانه باشد یعنی فرد بداند که از قدرت مطلق و خالق آسمان ها و زمین در خواست میکند و در عین حال اگر دعایش مستجاب نشد ناامید نباشد و بداند که حکمت خداوند اقتضا می کند دعایش مستجاب نشود و فرد از ثوابی بزرگی در آخرت بهره خواهد برد.

درخواست خدا باید به گونه ای باشد که چه در قلب و چه در زبان توجهی به غیر نباشد مثلا برای دوری از تنگ دستی حتی گوشه چشمی فردی ثروت مندی که با او مرتبط هستیم نباشد.

اموری دیگر هستند که در استجابت دعا تاثیر زیادی دارد از جمله دعا کردن در وقت مخصوص و دعا کردن در مکان مخصوص یا دعا کردن فردی برای دیگری .