حسن دیانی_حوادث تلخ این روزها و عدم واکنش ایران، حزب الله لبنان و سوریه (تا زمان نگارش این یادداشت) این سوال را برای بسیاری ایجاد کرده است که چرا اقدامی نمی کنیم. اما مسئله این است که ورود نظامی پیچیدگی هایی دارد که لازم است بررسی شود. از این رو دراین مطلب برای بهتر دانستن این موضوع نکاتی ذکر می گردد.

1_ورود به یک جنگ در دنیای کنونی الزاماتی دارد که یکی از آنها همراهی سایر کشورهای همسو، جهت حمایت های مادی و معنوی از جنگ است. از این رو جبهه مقاومت هم برای ورود به جنگی به این مهمی و دارای ابعادی فرا سرزمینی و فرا منطقه ای نیازمند حداقل همراهی از سوی کشورهای اسلامی منطقه است. این درحالی است که از زمان شکل گیری رژیم صهیونیستی کشورهای عربی در 4 مرحله با اسرائیل وارد جنگ شدند که در هر 4 مورد متحمل شکست شده و دیگر اعتماد به نفسی برای مقابله با اسرائیل ندارند. این کشورها حتی نتوانستند زمین های از دست رفته شان را از اسرائیل با قدرت نظامی پس بگیرند. از سویی دیگر عمده این کشورها در طول حدود یک قرن استقلالشان (بعد از تجزیه عثمانی) همیشه در قیمومیت و استعمار مستقیم و غیر مستقیم غرب بوده اند و تا امروز هم بدون اجازه آمریکا حتی آب هم نخورده اند. تا جایی که برخی از سران این کشورهای اسلامی اصلا با حمایت آمریکا و غرب زمام امور را در دست گرفته اند. حتی اسرائیل در برخی از این کشورها سفارت دارد. حال کمی دشوار است که انتظار داشته باشیم که این کشورها حداقل حمایت را از این جنگ داشته باشند. بالاخره غرب زدگی درد بی درمانی است. بسیاری از اینها می ترسند سرمایه ها و پشتوانه هایشان در غرب از بین برود. (مانند بسیاری از شخصیت ها و سلبریتی های وطنی که از ترس اینکه مبادا برای رفت و آمدهایشان به کشورهای اروپایی و امریکا مشکلی پیش بیاید، حاضر نیستند به صورت علنی نسبت به قضیه فلسطین موضع گیری کنند.) از این رو نمی توان در این میدان تنها و بی گدار دل به دریا زد و لازم است تا حداقل همراهی این کشورها جلب شود. سفرها، دیدارها و تماس های تلفنی گوناگون با سران کشورهای اسلامی و سایر کشورهای منطقه از سوی وزیر امور خارجه و رئیس جمهور کشورمان هم از این منظر است که دارد انجام می شود.

2_بعد از واقعه دردناک بیمارستان غزه و با گذشت 12 روز از جنگ، بسیاری از این کشورهای اسلامی این اتفاق را فقط محکوم کرده ولی حتی حاضر نشده اند ارتباطشان با سفارت اسرائیل را قطع کرده و سفیر اسرائیل را اخراج کنند چه برسد به اینکه بخواهند وارد جنگ با اسرائیل شوند. برخی از این کشورها حتی زبانی هم حاضر به تهدید کردن نیستند و فقط جنایات را محکوم می کنند. برخی از کشورها حتی در این شرایط هم از اتمام جنگ و راهکار دو دولتی (وجود دو دولت مستقل فلسطینی و اسرائیلی در کنار هم) سخن می گویند و یا با حماس برای آزادی زندانیان اسرائیلی مذاکره می کنند. از سویی دیگر خوب می دانیم که چندان هم دلشان نمی خواهد ایران شیعی، انقلابی و مردمی، و حزب الله لبنان قدرت نمایی کنند (به دلایل مختلف که مجالی مجزا می طلبد). بنابراین باید شرایطی مهیا شود که در یک نبرد رودر رو اگر کمک نمی کنند حداقل از پشت به ما خنجر نزنند.

برای من این دولت ها یادآور شخصیت شبث ربعی در سریال مختارنامه هستند که چندین بار جبهه خود را عوض کرده و در جناحی هم که بود دقیقا در لحظه حساس نبرد، توقف کرده و وارد نبرد نمی شد و پشت نیروهای همسو را خالی می کرد.

3_افکار عمومی جهانیان هم در این مسئله بسیار مهم است. فراموش نکنیم که بیش از دو دهه است که تمامی رسانه های غربی حزب الله لبنان و حماس را به عنوان گروه هایی تروریستی معرفی کرده و ایران و سوریه را دولت هایی مستبد و تروریست می دانند. در این شرایط نباید به گونه ای رفتار کرد که موج انزجاری که بر علیه اسرائیل شکل گرفته است کم رنگ شده و یا مبادا شکلی معکوس به خود بگیرد. و گذشت زمان (هرچند بسیار دردناک و به قیمت کشته شدن بیگناهان بسیار) دارد افکار عمومی جهانی را هم آماده می سازد.

4_اسرائیل به مرحله حساسی از موجودیت خودش رسیده، و به قول حضرت آقا ضربه ای ترمیم ناپذیر خورده است. در چنین شرایطی مَثَل او مَثَل قلدر دیوانه ایست که دور خود چرخیده و به هرچیز و هرکسی دور و بر او بیاید ضربه می زند تا کسی به او نزدیک نشود. حمله اسرائیل به بیمارستان غزه هم می توان از همین زاویه فهمید که می خواهد به همه بفهماند که برای من نظامی و غیر نظامی، زن و مرد و بچه و سالم و مجروح با هم فرقی ندارد. و اگر قرار باشد شکست بخورم به هیچ قاعده ای پایبند نیستم. همین رفتار را امریکا در جنگ هشت ساله با زدن هواپیمای مسافربری ایران و در جنگ جهانی با انداختن بمب اتم در ژاپن از خود نشان داد. مشاهده کردیم که در این کار امریکا و کشورهای غربی هم از او حمایت کرده و افکار عمومی جهان ذره ای برای آنها اهمیت نداشت. شاید بتوان همزمانی این اقدام با سفر بایدن به اسرائیل را از همین زاویه معنا کرد. حال در چنین شرایطی باید خیلی با احتیاط و حساب شده عمل کرد. تا جان انسان بی گناه دیگری قربانی وحشی گری این موجودات درنده خو نشود.

5_این شبها که می خواهم بخوابم به این فکر می کنم که اگر هر لحظه ممکن بود بمبی بر روی خانه ما فرود بیاید چه حالی داشته و چگونه می خوابیدم. بسیاری از ما انتظار داریم حزب الله لبنان و یا سوریه وارد میدان جنگ شوند اما به این فکر نمی کنیم که جنگ دو طرفه است، و در مقابل اسرائیل هم اقدام به بمباران مناطق مسکونی در این کشورها خواهد کرد و بسیاری از غیر نظامیان را در سوریه و لبنان خواهد کشت. بنابراین این خودخواهی و در عین حال ساده اندیشی است که در زیر سایه امنیت نظام جمهوری اسلامی نشسته و انتظار داشته باشیم به همین راحتی مردمان در سوریه و لبنان وارد جنگ با دیوانه خونخواری همچون اسرائیل شوند. ورود به این جنگ نیاز به تدابیر و شرایطی دارد که بتواند حتی الامکان کمترین میزان تلفات انسانی را برای مردمان مسلمان داشته باشد.

6_اسرائیلی که خیلی چیزها را از دست داده است، شاید بدش نیاید که بخواهد دیگران را هم با خود به زیر آب بکشد. ایجاد جنگ میان ایران و امریکا موضوعی است که شاید اسرائیل به آن بیاندیشد اما ایران و امریکا سعی می کنند در عین قدرت نمایی برای یکدیگر و عقب راندن دیگری از انجام مستقیم آن پرهیز کنند. چرا که قطعا خسارت زیادی برای هر دو طرف خواهد داشت. پس باید بسیار حساب شده وارد میدان شد.

در پایان اینکه امروز همه ما محکم خواهان ورود نظامی ایران و حزب الله به نبرد با اسرائیل هستیم این لطف بزرگی است که به برکت نظام اسلامی محقق شده است. و الا چند دهه پیش کسی در کشورهای اسلامی اینگونه جرئت و اعتماد به نفس برای مقابله با غرب و مستکبرین را نداشت ولی امروز عموم مردم ایران دارند. و آنقدر دلهایمان محکم است که می دانیم اگر وارد شویم پیروزیم، بی توجه به آنکه قدرت های بزرگ غربی که حدود یک قرن بر جهان سیطره داشته اند آن سوی این نبرد هستند. از رو باید گفت خدا امام راحل (ره) را رحمت کرده و مقام معظم رهبری را حفظ نماید که به ما و به تمام شیعیان و بلکه مسلمانان و انسان های آزاده جهان جرئت و اعتماد به نفس داد. و این جرئت نه شجاعتی از روی بی عقلی، بلکه شهامتی واقعی است. چرا که به لطف خدا از بعد از انقلاب در هر منازعه نظامی که ورود کردیم، ( چه مستقیم و چه غیر مستقیم) پیروز میدان بودیم. و همین هم هست که شهامت مقابله با غرب و مستکبران را به ما و سایر ستمدیدگان (از جمله حماس) داده است. و ان شاء الله به لطف خدا در این نبرد هم پیروز خواهیم بود.